Geven is ontvangen – zorg voor jezelf

Tegenwoordig hoor ik mensen veel spreken over onze rechten; recht op respect, recht op ons land, recht op ons werk, recht op onze voorzieningen... enz. En dat “ons” is dan beperkt tot een bepaalde selecte groep Nederlanders. Er wordt gedacht in “wij en zij”, in tegenstellingen. Er wordt haat gezaaid. Vreemdelingen zijn gelukzoekers moeten wegblijven en zijn zeker niet welkom…. De reclame fluistert ons in: zorg voor jezelf…

Ongelijkheid

De vraag waarom “wij” wel recht hebben op al die rijkdom en geluk en “zij” niet, blijft vaak onbeantwoord. Gewoon toevallig omdat wij hier geboren zijn? Omdat onze wieg in het beter ontwikkelde deel van de wereld heeft gestaan? Het is oneerlijk verdeeld in de wereld. We hebben het hier goed; als je ernstig ziek bent worden de meeste behandelingen vergoed uit de basisverzekering terwijl elders een diarree dodelijk kan zijn... Hier wonen we vredig, in vaak goed ingerichte huizen en rijden we over onderhouden wegen met als ergernis een file. Elders zijn huizen verwoest door oorlogsgeweld en wonen mensen in kapotgeschoten steden waar zelfs ziekenhuizen geen veilige plek zijn. Hier is een democratie, elders zijn dictators aan de macht en heerst geweld en onrecht als je niet “de juiste overtuiging” deelt. En zo kan ik wel even doorgaan.

De ander liefhebben

Vraag jezelf eens af: “Hoe zou ik behandeld willen worden?” Dat is wat Jezus ons vraagt: behandel de ander zoals je zelf behandeld wil worden. Verplaats je eens echt in de ander in plaats van af te gaan op onderbuikgevoelens, angst en geruchten. Scheer niet iedereen over een kam. Wees bereid om te delen. Uiteraard is goed beleid hierbij noodzakelijk. Een wijs beleid, geïnspireerd op eeuwenoude wijsheid van boven. We mogen respect voor onze waarden en normen verwachten. Maar muren bouwen en grenzen dichtgooien gaan in tegen diezelfde waarden! Je naasten liefhebben als jezelf, je vijand liefhebben, opkomen voor de verdrukte, dat is misschien niet de makkelijkste weg.

Helpende hand of trappende voet?

Hoe willen we herinnerd worden? Als de helpende hand of de trappende voet? Geven is delen, maar geven is ook ontvangen! Het geeft voldoening iets te kunnen verbeteren voor een ander, dat kan persoonlijk maar ook maatschappelijk zijn. Je geeft niet om te ontvangen maar merkt al doende dat je er iets voor terugkrijgt: verbinding, liefde, wijsheid, groei e.d. En soms is het misschien alleen de wetenschap dat je (ongezien) iets goed gedaan hebt.

Geven is ontvangen

Onlangs mocht ik een schilderij maken voor een voorgangersechtpaar. Het heet Geven is ontvangen. Zij kregen dit als afscheidscadeau van hun gemeente. Het helpen van de medemens stond voorop in hun werk en zij merkten dat ze daar ook zo veel voor terugkregen. Jesaja 58: 6, 7 is altijd belangrijk geweest voor hen. Er staat: “Is dit niet het vasten wat ik verkies: (…) Is het niet je brood delen met de hongerige, onderdak bieden aan armen zonder huis, iemand kleden die naakt rondloopt, je bekommeren om je medemensen?” Een tekst die ons zeker in deze tijd van verkiezingen maar ook in de tijd van inkeer voor Pasen, kan inspireren. Het is geloof in daden. Zorg voor jezelf en voor de ander.