Corona… en toch is het Lente!

Buiten schijnt het zonnetje, aan de kale takken is steeds meer groen te zien, bloesem kleurt de wereld. Het lijkt zo gewoon en toch is het zo anders. De wereld is stil gezet door het Coronavirus. In een paar maanden tijd verovert het de wereld, veroorzaakt het onrust, paniek en angst.

Herkenning gevoelens

Het doet mij denken aan het voorjaar in 2013, toen ik hoorde dat het pijnlijke bultje toch kanker was… schrik en ongeloof. Het duurde even voor deze boodschap bij mij echt geland was… ging dit echt over mij? Allerlei gevoelens gingen er in mij om. Zo dachten velen ook eerst dat het met het virus niet zo’n vaart zou lopen. Dat gebeurde toch ver weg? Maar het virus kent geen grenzen en kwam ook hier. En nu deel ik die vreemde gevoelens met iedereen.

Maatregelen

Maatregelen worden getroffen om de (ook dodelijke) gevolgen van het virus in te dammen, de piek van het aantal patiënten op de IC omlaag te brengen, de zorg mogelijk te houden. Blijf thuis, hou afstand, beperk je sociale contacten, scholen gaan dicht enz. en de vitale beroepen werken extra hard. Extra schoonmaken in huis. Dat voelt deels net als in de chemotijd voor mij toen ik ook heel voorzichtig moest zijn met sociale contacten en alles veel meer ontsmet moest worden.

Goede zorg

Ik was destijds onder de indruk van de behandelende artsen en verpleegkundigen, hun harde werken. in de vroege morgens zag ik de schoonmaker aan het werk en zei haar hoe belangrijk het was dat ze dat werk elke dag deed; een schoon hygiënisch ziekenhuis is zo noodzakelijk voor het slagen van alle zorg! Daar was ik dankbaar voor. Ook nu zien we het belang van deze beroepen!

Dankbaar

En ik ben weer extra dankbaar te leven in een land waar goede zorg is! Waar zo veel goed geregeld is. Waar de regering ook knetterhard werkt (tot omvallens toe) om het goed te regelen voor de bevolking i.t.t. landen waar regeringen corrupt en oorlogszuchtig zijn. Wetenschappers doen hun best om goede, onderbouwde adviezen te geven. En we ontdekken ook weer dat medici ook niet alles weten, het virus is deels onvoorspelbaar en verandert ook. En zij hebben er voor geleerd i.t.t. vele zelfbenoemde “deskundigen” die nepoplossingen bieden zonder echte kennis van zaken. Ook dit herken ik vanuit de tijd dat ik ziek was en allerlei tips mij zouden helpen… van abrikozenpitten tot sapjes die de tumor echt zouden doen verdwijnen…

Gevolgen

De maatregelen zijn niet fijn. En hebben voor velen ernstige (financiële) gevolgen. Dromen vallen in duigen. Trouwerijen worden afgelast. Kraambezoek kan niet komen. Bij begrafenissen mogen mag maar een beperkt aantal geliefden afscheid nemen. Kinderen die in tehuizen wonen mogen niet meer het weekend naar huis, anderen kunnen niet naar hun dagbesteding… Zo veel verdriet, onzekerheid en angst…. Gelukkig sterven mensen hier nog niet in eenzaamheid zoals elders al het geval is. Dat willen we toch voorkomen?! Neem de maatregelen serieus alsjeblieft. En zie je eigen mogelijkheden om elkaar te helpen in deze rare tijd. Dat vind ik ook mooi om te zien: de creativiteit om er te zijn voor een ander! Juist voor de kwetsbare ander. En mijn hart gaat uit naar diegenen die in deze tijd bv. in wanhopige oorden als Moria op Lesbos leven…

Plannen in duigen

Onze agenda bestaat niet meer, plannen verdwijnen... we zitten in een achtbaan en zijn onzeker wat de volgende bocht zal brengen, met wisselende berichten. Ook in 2013 bloeide buiten de bloesem en ik wilde liefst wegschuilen onder die witroze bloemenpracht. Dit heb ik destijds verbeeld in het tweeluik Shelter me. Nu moeten we min of meer schuilen in onze huizen of in elk geval afstand houden tot de ander.

Hoe gezellig thuis blijven?

En wat doe je als je thuis bent met je hele gezin? Schoolwerk, studeren en thuiswerken vereist wel discipline. Helemaal met nog wat kleine kindjes om je heen. Ook ontspanning is nodig. Samen spelletjes doen al dan niet online. Toch ook bewegen want dat is gezond. Zo veel op elkaars lip zitten kan echter ook spanningen teweeg brengen. Ruimte bieden voor onmacht, boosheid en verdriet; het bespreekbaar maken en laten uiten. Soms komt de onrust, angst e.d. er ook op een onhandige manier uit. Ook hier herken ik iets van toen ik ziek was en soms uitviel naar juist een geliefde om mij heen. Wat vond ik dat naar! En dan komt het erop aan je te verontschuldigen en het weer goed te maken. Niet blijven hangen in die gevoelens en focussen op wat wel kan, wat wel goed is. Elkaar nu juist liefde en veiligheid bieden!

Lock down…

En dan mogen we nu gelukkig nog even wandelen (alleen of op 1,5 m afstand van elkaar), hardlopen, fietsen, tuinieren e.d. Bij een totale lock down is ook dat bijna niet meer mogelijk… Dus nogmaals: hou je aan de maatregelen. Dat is iets wat ieder kan doen!

Hoe volhouden?

Mijn moeder zong vaak een oud lied “Tel je zegeningen, een voor een.” En bewust de goede dingen benoemen helpt ook om positiever in het leven te blijven staan, juist ook bij tegenslag. Dankbaar ben ik voor een bakkie cappuccino, een zonnestraal op mijn gezicht, ons huis, voldoende voedsel. Dankbaar voor de social media; online kan er nog veel. Bellen, appen, face timen: wat heerlijk dat dat kan. Ik volg toevallig een onlinecursus gebarentaal, heel handig ook nu : ) Ik kan schilderen of op een andere manier creatief bezig zijn. Ik heb prentenboeken voorgelezen en dat opgenomen voor onze kleinkinderen die nu niet kunnen komen. Superleuk vinden ze dat. Woordpuzzels, legpuzzels, lezen, creatief schrijven, een mooie serie kijken op tv of Netflix. Geef elkaar tips en bemoedig elkaar.

Toch is het Lente!

Stap voor stap en dag voor dag leven. Dat hielp mij destijds en is ook nu belangrijk. Het goede zien wat er wel is, bewust benoemen. Denken aan de ander en de Ander, bidden voor de situatie. Loslaten wat niet in jouw handen ligt (en dat is niet zo makkelijk…) Je zelf beschermen tegen teveel aan informatie als je daar minder goed tegen kan. Mij hielp destijds ook dat een vriendin zei “Je blijft je niet altijd zo voelen.” Tijdens het hele proces dacht ik daar regelmatig aan. En het geldt ook nu: kijk naar buiten en zie wat de natuur ons leert; toch is het Lente!

Een mooi bericht: de expositie die noodgedwongen werd afgelast, wordt naar volgend jaar verplaatst.

Ik vind een reactie extra leuk in deze "direct-contactloze tijd". Dat kan via contact of via mail (zie link in footer).

Ik besluit met de zegebede van St. Patrick:

De Heer is vóór u, om u de juiste weg te wijzen.

De Heer is áchter u, om u in de armen te sluiten en om u te beschermen voor gevaar.

De Heer is ónder u, om u op te vangen als u dreigt te vallen.

De Heer is ín u, om u te troosten wanneer u verdriet hebt.

De Heer is óm u héén, als een beschermende muur, als anderen over u heen vallen.

De Heer is bóven u, om u te zegenen.

Zó zegene u de almachtige God, vandaag, morgen, en tot in eeuwigheid. Amen.