Leven en loslaten: levenskunst

2022 is een jaar waar ik verwachtingsvol aan begin. Ik hoop dat dit jaar weer meer mogelijk zal zijn. Dat de maatregelen versoepeld worden. Dat we weer meer fysiek bij elkaar kunnen zijn. Een verhuizing naar Driebergen staat gepland op 26 april: een nieuwe omgeving… leuk en ook spannend. Er is ook nieuw leven op komst: een tweeling wordt binnenkort geboren bij mijn zoon en schoondochter die al in Driebergen wonen. Wat zal het leven hen brengen? Hopen, verwachten en plannen maken en tegelijk ook het leven nemen zoals het is. Het goede zien en je daarop richten en ook ruimte bieden aan minder fijne gevoelens die er ook zijn. Kunst kan hierbij helpend zijn.

Veerkracht en ervaring bij Online kanker en geloof

Op de online bijeenkomst Kanker en geloof werd ik getroffen door de grote verbinding die er was. Oud en jong deelden samen hun levensvragen in heel moeilijke situaties. Een jonge vrouw kreeg voor de 2^e keer kanker, zwanger van een tweede kindje. Een oudere vrouw had gehoord dat er niet veel tijd meer is. Na de ziekte ontdekte een ander dat er veel veranderd is: dat moeheid en oedeem haar leven erg bepalen. Geloven kan een grote steun zijn maar geeft ook vragen. Ziek zijn, loslaten van je gezondheid, je werk enz. roept allerlei gevoelens op. En dan niet vooral dapper en sterk maar ook verward, angstig en verdrietig. Dat ook te mogen uiten is belangrijk. Eenzaamheid is er als die gevoelens worden weggewuifd, of meteen met “vrome” of “positieve” woorden wordt weggepraat. Dat sluit ook zo aan bij een aantal werken waarin ik verbeeld hoe we door God gekend zijn, uniek zijn en er mogen zijn met alles wat in ons leeft. Elke bijeenkomst vind ik het bijzonder hoe mijn creatieve werk anderen kan bemoedigen en openingen biedt tot gesprekken van hart tot hart. Een mooi citaat uit de evaluatie: “het heeft me wel bemoedigd, ook de beelden in vorm van kunst kun je goed onthouden.” Fijn dat mijn kunst zo kan bijdragen aan hoop in moeilijke tijden.

Luisteren

Deelnemers benadrukten hoe belangrijk het is dat mensen naar je luisteren, juist ook als je even geen kracht hebt. Even mogen “klagen”, je hart met alles wat er leeft uitstorten en dan weer verder gaan. Hoe leef je als je weet dat je nog beperkte tijd hebt? Hoe kan je dan loslaten? Het was mooi te horen hoe juist de jongere vrouw zei dat het belangrijk is te weten dat het loslaten ook zal komen, door God gegeven wordt als het nodig is. Tot die tijd mag je leven! Je mag dan ook juist leven met wat er (nog) is. Creativiteit kan helpend zijn: van je afschrijven, tekenen, handwerken, schilderen... Zoek iets wat bij je past en jouw (maal)gedachten even stop zet.

Expositie Heerenveen in lijdenstijd

Deze is al 2x uitgesteld door Coronamaatregelen… ik vind het spannend… zal het nu dan doorgaan? De opening van “Verborgen licht” staat nu gepland op zaterdag 26 maart en zal duren tot na Pasen. Meer informatie komt op https://www.schildertaal.nl/kunst-expositie

Schilderles

Fijn is het weer met anderen te schilderen. Je hebt dan contact, kunt elkaar inspireren. Nu even in heel klein groepje, nog een paar keer in Almere. Ook kan je individueel verwerkend schilderen bij mij. Verbeelden van wat er in je omgaat, er even over praten op een veilige plek. Alles mag er zijn, het uiten en daarna weer sterker verder gaan. In Driebergen zal ik deze dingen ook weer oppakken. Maar eerst even settelen daar ; )

Tegenstellingen in het leven en in kunst

CVP (Creative Visionairy Program )begint eind februari weer. Vorig jaar was dit zo inspirerend en heb ik zo veel geleerd. Ik ga er weer aan meedoen. Verdiepen, alle informatie meer integreren in mijn eigen werk, mezelf ontwikkelen. Ik heb er zin in! Online, dus dat kan doorgaan… Ik word geïnspireerd door gevoel, geloof en natuur. Structuren vind ik prachtig: de tegenstellingen van hard en zacht, licht en donker, glad en rafelig enz. Zoals bijvoorbeeld op de foto is te zien: zacht mos op een afstervende boomstronk vol structuur. Dat is hoe het leven is. Alles komt voorbij in ons leven, daarmee leren omgaan…. Het er beide er laten zijn… dat is levenskunst.